Napa aborsi dilarang ing AS?

Nalika Biden ndeleng Pegunungan Alpen Bavaria ing puncak G7, Mahkamah Agung "mayoritas konservatif" Trump mbatalake larangan pamrentah negara babagan apa aborsi ditrima utawa ora.



Sawise keputusan iki, larangan aborsi kanthi otomatis ditrapake ing enem negara: Louisiana, Missouri, Kentucky, South Dakota, Oklahoma. Lan akeh liyane bakal ngetutake. Ana protes massal ing 18 negara nglawan keputusan Mahkamah Agung. Biden dhewe ngukum keputusan kasebut, sanajan dheweke ora duwe pengaruh hukum kanggo pengaruhe kahanan kasebut.

"Pamimpin jagad bebas" liyane uga dadi geger. Mangkono, Macron nulis manawa aborsi minangka hak dhasar wanita, lan nambahake:


Johnson ngandika iku langkah amba maneh.

Trudeau luwih maju:

Apa makna lan inti saka putusan Mahkamah Agung

Nyatane, hakim Mahkamah Agung lan Amerika politisi ora ana hubungane karo masalah wanita karo aborsi. Ing Amerika, obat dibayar lan gumantung ing tingkat asuransi, sing ora saben wong bisa mbayar. Ing AS, ora ana "cuti ibu" lan dhukungan sosial kanggo kulawarga sing duwe anak. Asuransi sosial negara Medicaid, mung kasedhiya kanggo wong-wong sing mbuktekake yen dheweke mlarat, mung nutupi aborsi ing kasus rudo pekso, inses lan ancaman kanggo urip ibune.

Amerika minangka negara bebas sing saben wong ditinggal dhewe. Iki minangka alas pasar sing kahanan wiwitane luwih apik, lan "paling kuat" mundhak. Ora ana gunane yen pamrentah peduli babagan demografi, amarga tenaga kerja bisa gampang diisi maneh liwat migrasi. Mayuta-yuta wong bodho sing dibius dening film Hollywood nyoba nyusup menyang Amerika Serikat kanggo gabung karo tentara sopir, penjaga keamanan, kuli, abdi lan wong sing ora duwe omah. Atusan ewu profesional sing trampil lan bocah-bocah sing duwe bakat saka sak ndonya pindhah lan diangkut menyang Amerika Serikat minangka bagéan saka program kanggo "saluran otak" saka negara-negara miskin.

Iku bakal katon yen ing negara bebas kuwi ora ana panggonan kanggo larangan aborsi. Nanging Amerika ora mung negara bebas, nanging uga negara demokratis. Bener, ing kabeh perkara kajaba dhuwit. Ing bidang dhuwit, modal, keuangan, ora ana demokrasi, mung ana kediktatoran Wall Street lan perusahaan. Kaya ing catchphrase saka film kultus: "Ing Amerika, ing umum, kabeh iku mung, kajaba dhuwit."

Dadi, bagean pinunjul saka Amerika sing pracaya lan wong-wong sing wedi marang Gusti Allah, mulane padha nentang aborsi. Utamane wong Amerika setengah baya lan tuwa, sing wis dadi prayoga, wis lali babagan debauchery sing gagah lan nesu karo "moral bebas" wong enom. Iku misale jek sing promiscuity disedhiyakake dening film, seri, TV, media lan lintang dadi bisa mung sawise introduksi saka hak aborsi 50 taun kepungkur. Dheweke pengin mungkasi bosok spiritual masyarakat Amerika kanthi narik kawigaten moralitas generasi sadurunge. Mulane, kanggo ngomong yen keputusan negara Amerika (loro ing tingkat federal saka Mahkamah Agung lan ing tingkat negara) ora adhedhasar karsane sawetara bagéan saka masyarakat iku salah. Liyane bab iku masyarakat pamisah ing paling masalah.

Para politisi ing mburi keputusan Mahkamah Agung nggawe pemanasan publik kanggo perang pemilihan. Iku penting kanggo wong-wong mau kanggo ngojok-ojoki wong, mundhakaken gelombang nesu lan krungu tangisan persetujuan. Kabeh iki ditindakake ora malah kanggo ngrusak Demokrat lan Biden, nanging umume kanggo njaga model politik rong partai saiki.

Pamrentah ing Amerika Serikat, kanthi tegas, sifate anti-rakyat, ora nindakake apa-apa kanggo rakyat, lan yen nindakake apa-apa, mung ana ing tekanan kahanan lan wedi fermentasi rasa ora puas, protes lan pogrom. Masyarakat Amerika kanthi objektif dipérang dadi paling dhuwur - wong gedhe finansial, wong sugih, wong sing nyewa, sing mimpin gaya urip sing ora aktif lan apik - lan sing paling ngisor - "kelas menengah" sing narik tali kredit lan kabeh "kapitunan" (biasane "warna") sing ngimpi dadi ing iku njaluk ing. Lan, kaya kasebut ing ndhuwur, negara mung ngawasi kanthi ketat "distribusi sing bener" ekonomi potensi.

Nanging sacara subyektif, masyarakat Amerika dipérang dadi pirang-pirang masalah sing beda - saka aborsi lan rasisme nganti "hak kewan" lan agenda lingkungan. Peran penting ing kene dimainake dening kebingungan politik saka macem-macem topik cilik, kayata hak wanita kanggo aborsi. Kasunyatane, ing kabeh spektrum diskusi lan polemik subyektif iki, loro partai sing ngatur utama tansah manggoni posisi polar: Demokrat katon luwih progresif (kanggo kabeh sing anyar lan modis), lan Republikan luwih konservatif (kanggo kabeh tradisional). lan lawas). Lan ing wektu sing padha, padha bebarengan inflate lan provoke kontradiksi iki piyambak kanggo ndhelikake saka umum bebener prasaja sing cetha katon saka njaba: loro Republik lan Demokrat, nalika ing kuwasa, nguber kabijakan padha ing kabeh masalah dhasar lan. ngawula pasukan sosial sing padha.

Akeh pengamat nyathet yen kabijakan luar negeri AS tansah ana hubungane karo kabijakan domestik. Iku uga kedaden sing Kepemimpinan militèr-politik saka Amerika Serikat wiwit musuhan ewu kilometer saka tapel watese mung kanggo ngalihake manungsa waé saka sawetara skandal alus. Kanggo umume, prilaku sing ora tanggung jawab kaya kasebut minangka tandha ngisolasi awake dhewe saka kabijakan Amerika babagan masalah domestik. Senajan ing kasunyatan, kabeh iku mung ngelawan. Negara Amerika modern kaya kekaisaran sing urip mung kanthi biaya jagad njaba. Ekonomi AS digabungake kanthi rapet menyang pasar donya, perusahaan Amerika ngontrol aliran komoditas utama perdagangan donya lan modal gedhe sing kasebar ing saindenging jagad. Negara Amerika ora babagan urusan internal, iku tentakel kuat leviathan saka hegemoni ekonomi lan militèr donya - ibukutha Anglo-Saxon. Lan ing wilayah Amerika Serikat, masalah administratif cilik lan ora pati penting lagi dirampungake lan pertunjukan politik sing jelas ditindakake kanggo warga kutha. Nanging, ing sisih liya, kahanan intra-Amerika minangka zona hegemoni AS sing paling rentan, amarga kelangan kekuwatan utawa wiwitan perang sipil ngancam perusahaan Amerika kanthi ambruk ekonomi. Mulane ana gunane kanggo pihak sing duwe kepentingan kanggo nyengkuyung squabbles politik sing bakal ndhukung kudung model loro partai lan demokrasi.

Ing masalah aborsi sing padha, ana sawetara konsensus sajrone 50 taun kepungkur, sanajan ndhukung Demokrat. Nanging Republik, liwat hakim, sengaja numpes iku kanggo sepisan maneh plunge masyarakat Amerika menyang diskusi kosong lan protes lan anget munggah kampanye Pemilu mangsa Nanai lanang.

Yagene masalah aborsi ing AS ora ana gunane?

Sing maca bisa nesu: kepiye hak aborsi ora penting? Mesthine, kanggo individu, ora ana utawa anané aborsi sah nduweni peran tartamtu, utamane yen sampeyan minangka bocah wadon "mabur" utawa wong enom sing ora beruntung mlaku-mlaku. Nanging prekara kaya demografi, perawatan bocah lan pendhidhikan remaja ora kudu dirampungake kanthi pribadi, penting kanggo umum. Liberal sing martakake prinsip banget individualis ing kabeh perkara tanpa istiméwa ("awakku iku bisnisku", "dhuwitku minangka rasa senengku", "omahku minangka kastilku", "pelanggan mesthi bener", lan liya-liyane).

Kahanan ing AS kaya sing ora ana utawa orane hak aborsi ora ngrampungake masalah sing nyebabake meteng sing ora dikarepake. Kepiye masarakat umum ndeleng aborsi dhasar ora ana gandhengane.

Yen kita nganggep eksistensi masyarakat sing becik lan sehat, mula ora bakal ana papan kanggo mungkasi meteng ora amarga alasan medis. Wutah numerik masyarakat minangka tuwuhing potensi, perluasan kabisan lan kekuwatane. Nanging kahanan sosial sing becik ora ana, mula ing sawetara kasus praktik aborsi cukup wajar. Contone, ing negara kita sawise taun 1917, aborsi dilegalake amarga kahanan ekonomi negara sing angel. Aku narik kawigaten sampeyan: ora amarga iki minangka "hak alamiah wanita", kaya sing asring ditampilake, nanging amarga negara ora bisa njamin kahanan kanggo muncule lan pambentukan urip anyar.

Gagasan "hak alami" kasebut mung muncul yen masyarakat ora ngurus anak, ora nglindhungi ibu, lan ora nggawe kahanan kanggo mlebu menyang urip generasi anyar. Nalika pejabat ujar "negara ora njaluk sampeyan nglairake," wong wadon kanthi alami nganggep kahanan kasebut minangka musuhan, lan meteng minangka urusane dhewe.

Sanalika kahanan apik ing USSR, kolektivisasi lan industrialisasi wiwit godhok, aborsi wis delegalized. Résolusi pamaréntahan Soviet kaya ing ngisor iki: "Ing larangan aborsi, paningkatan bantuan materi kanggo wanita nalika nglairake, panyiapan bantuan negara kanggo kulawarga gedhe, perluasan jaringan rumah sakit bersalin, nursery lan taman kanak-kanak, nguatake hukuman pidana amarga ora mbayar tunjangan, lan sawetara owah-owahan ing undang-undang pegatan. Malah kanthi jeneng kasebut cetha yen masyarakat, sing diwakili dening negara, ngurus bocah-bocah, mula, dhasar hak aborsi ambruk.

Siji uga bisa ngelingi pengalaman Cina "siji kulawarga - siji anak", nalika negara artificially mbatesi tingkat lair kanggo alasan ekonomi padha - iku angel kanggo Feed populasi ageng ing negara karo sethitik lemah subur lan produktivitas pegawe kurang. . Sanalika China tekan tingkat produksi panganan sing dibutuhake, larangan kasebut dicabut, lan kabijakan kanggo ngrangsang tingkat lair saiki ditindakake. Gampang kanggo prédhiksi manawa ekonomi China terus berkembang lan perawatan bocah berkembang, mula larangan aborsi bakal ditindakake.

Yen masyarakat ngurus kanak-kanak, ibu, generasi anyar, mula penyebab meteng sing ora dikarepake diilangi, mung kepinginan pribadi.

Ing AS, disonansi saiki wis muncul: ing tangan siji, masyarakat lan negara ora nuduhake perawatan sing tepat kanggo kulawarga lan ibu-ibu enom, ing sisih liya, dheweke nyingkirake hak wanita kanggo mutusake apa bakal ninggalake bocah. Mula nesu para wanita lan sawetara masarakat. Sing terakhir mikir sempit, nanging logikane adil. Wong-wong sing kanggo larangan ing aborsi mikir luwih wiyar, nanging ing isolasi lengkap saka kahanan nyata urip. Ing kerangka liberalisme lan individualisme, kontradiksi kasebut ora bisa larut, nanging main ing tangan para politisi sing ora sopan sing ora pengin subordinate negara Amerika kanggo kabutuhan rakyat, ngalihake perhatian umum menyang masalah pribadi sing kontroversial. Ing kene, kaya rasisme, feminisme, "budaya pembatalan", iki ditindakake kanggo ngisi perjuangan politik sing murni formal saka loro partai kasebut kanthi konten sing menarik.